...
Başlık : Esrik Roman ADSIZ OZANLAR KENTİ
Yazar : (M.Loris Lemur M) Serdar Koç

-VIII-

Akıl testisinin dibi çatlaktı, susuzluğunu dindirmiyordu, yokluk sızıyordu. Sızım sızım.
Sözcükler sırrını vermiyordu ol görüp, yaklaştıkça uzaklaşıyordu.
Av avcıyı nişan almış, bekliyordu.

Sevmek çocukların gizi, yetişkinlerin bilmediği.
Hesap işi değildir aşk, kimyası olur matematiği olmaz.
Birdenbire, hiç sebepsiz, yok yere…

(Meyhaneye teyellenmiş serdar.)
Şu kepaze dünyada rakı onun için bir sığınak,
Tıpkı edebiyat gibi, şiir gibi, aşk gibi. Meşk de bre.
Yaşama duygusu aşk, hayat hissiyatı.
Aşka hasret. Aşk müptelası. Ar’sız kalp.

Kirpiklerinin gölgesinde uyur yüreğim.
Uç hatlar sergerdesi. 2070 yılında ne kalır senden?
Tarifsizim, uzun gece, tanımsızım.

Yâr ile içişirdik işrette, damak damağa.
Boyu destan zülfü deste, nazende…

İpeksi ses ten, sonsuzluk salıncağında salınır aşk.
Yâr yüzünde erir kaybolur, düşlerinde, nazenin.

-Damarlarının mürekkebinden;
Yeniden ve yeniden doğar şair.-

Cennet senin olsun, sevgilim benim olsun, bana aşk yeter.
Yoksullar en iyi ağıt bilir, gözyaşının ilmini…
Gökyüzüne asılı ay, bin yıllardır, hep orada aynı yerde.
Kuşlar bazen günü karartır, geceyi aydınlatır, bazen sevdayı çoğaltır.
Yasına Yas’lanayım yârim. Sesine.

Mektuplarla gelirdin bana.
Onca kargaşası içinde hayatın.
Buluşurdu varlığımız o anda.

Siz olsaydınız bu romanı nasıl sürdürürsünüz?

info@bulutyazardergisi.com.tr

 

Sayfa : 8