Başlık : MİTCOİN
Yazar : Orhan Boran
Gidecek başka yer olmadığı için mecburen gittiğimiz cafe’ye gürültüyle girdik. Köşe bir masada, etrafına heyecanla bir şeyler anlatan kıvırcık saçlıya doğru , onu susturacak şekilde seslendi Fevzi;
“Naber Mitcoin!”
Mitcoin dediği; Mithat isimli, sürekli kripto para yatırımlarından bahseden, borsa çakalı, benim az muhatap olduğum bir tipti. Böyle tipleri tanırsınız; hayatınıza bir yerden dahil olup ev, ocak söndürürler ve tanıdığınıza lanet okutarak hayatınızdan çıkarlar.
Mitcoin, kafasını bizden tarafa dönüp sanki biz dilenciymişiz gibi elini “yok , yok” anlamında salladı.
Başka köşedeki bir masaya oturduk. Birbirimizden sıkılınca telefonlarımıza bakıp oyalandık. Her seferinde sadece kahve içtiğimiz için, biz daha söylemeden kahveler geldi. Getiren çocuk ;
“Fevzi abi, biri seni sordu dün, haberin olsun”
Ön dişleri plaka gibi parlayan Fevzi’nin rengi attı. Kalın dudakları plakayı kapattı. Sarı dişleri karanlıkta aniden farı kapanan bir araba gibi görünmez oldu. “Hayırdır Fevzi?” dedim.
“Komisyonculardır abi, ne zamandır ekiyorum!”
“Ee…o iş olmadı ki, ne komisyonu?”
“İş olmazsa da alırlar abi, tükana da gitmediğimden beni buradan soruyorlar. Durumum da hiç yok”
dedi ve borç isteyecekmiş gibi bana baktı. Burnumu karıştırdım.
O sırada Mithat geldi yanımıza, konuyu biliyor olmalıydı ki atladı:
“Dişini sevdiğim! Dert ettiğin şeye bak! Al şimdi Bitcoin’ i, 1 ay sonra sat, borcunu öde. Yok dersen, alt coin satayım sana, 2x olunca patlatırsın, kapiş ?”
Fevzi ,Mithat’ a ters bir bakış atıp bana doğru;
“Ben gideyim, şimdi gelirler falan, rezillik çıkmasın” dedi ve gürültüyle geldiği cafe’den, bir sevgiliden ayrılır gibi mahcup, çıkıp gitti”
Mithat, Fevzi’nin arkasından tıslayarak güldü. Yanıma oturdu;
“Abi sen sevmezsin ama yapalım mı sana bi’şeyler?”
“Macun mu yapıyo’n be!”
“Büyük fırsat kaçırıyo’sun abi, uyandırayım”
“Valla mı lan…Kaç para oldu şimdi bu Bitcoin?”